భౌతిక దృక్పథం ఆవశ్యకత

డా. కొడవటిగంటి రోహిణీప్రసాద్‌

ఇది ఇరవయ్యొకటో శతాబ్దం. ప్రస్తుతం ప్రపంచంలో ఏం జరుగుతోందో భావిచరిత్రకారులు రికార్డు చేస్తారు. అందులో ఆధునిక శాస్త్రవిజ్ఞానం సాధించిన అద్భుత విజయాలతో బాటు ప్రపంచంలో అధిక సంఖ్యాకులను ఆటవికదశలో ఉంచటానికీ, నెట్టటానికీ కూడా చాలా ప్రయత్నాలు జరిగాయని రాసే అవకాశం ఉంది. ప్రస్తుతం మనకు కనబడుతున్నదేమిటి? ఒకప్పుడు ఫ్యూడల్‌ వ్యవస్థను (అది పశ్చిమ దేశాలకే పరిమితం అనుకున్నా) ఎదిరించి పైకొచ్చిన మధ్యతరగతి క్రమంగా డబ్బుసంచులు ప్రచారం చేస్తున్న కన్స్యూమర్‌ సంస్కృతికి తల ఒగ్గి కీలుబొమ్మ స్థాయలో బతుకుతోంది. ఇప్పుడు మనకున్న స్వాతంత్య్రమల్లా టీవీలు చూస్తూ ఇండియన్‌ ఐడల్‌ గురించి ఎస్‌ఎమ్‌ఎస్‌లు పంపడమే. మరోవంక న్యూస్‌పేపర్లు చదివితే ఆకలి చావులూ, ఆత్మహత్యలూ, హత్యలూ, కో ఆపరేటివ్‌ బాంకులను బోల్తా కొట్టించి కోర్టులకు అందకుండా తప్పించుకు తిరుగుతున్న బడాబాబుల గురించిన సమాచారమే కనబడుతుంది. అడవుల్లో సాయుధులుగా తిరుగుతున్నవారు ఇలాంటివారి సంగతి ముందుగా చూస్తే బావుంటుందని మామూలు ప్రజలకు అనిపిస్తూ ఉంటుంది. ఈ గొడవలతో విసుగు పుట్టకుడా, పక్కవాడికేసి చూడకుండా బస్సుల్లో కూర్చున్నప్పుడు కూడా చెవుల్లో పెట్టుకు వినడానికి సీడీ ప్లేయర్లూ, కేసెట్‌ ప్లేయర్లూ ఉన్నాయ. మరీ గుబులు పుడితే మొక్కుకోవడానికి దేవుళ్ళూ, బాబాలూ, జెయలు కెళ్ళని స్వాములార్లూ ఉండనే ఉన్నారు.

సమాజంలో మనను గందరగోళానికి గురిచేస్తున్న సంగతులకు తోడుగా మన మెదళ్ళలో పుట్టినప్పటినుంచీ పెరిగే అయోమయం మరికొంత ఉంటుంది. పొట్ట కోసం చదివే చదువులూ, సైన్సూ ఒంటబట్టే అవకాశం ఎలాగూ లేదు కనక అదంతా మరిచిపోయన "విద్యాధికులు" అన్నిటినీ ఆడించే పవరు గురించి ఊహలల్లుకుంటూ ఉంటారు. ప్రభుత్వాలూ, మీడియా అన్నీ కలిసికట్టుగా, బుద్ధిపూర్వకంగా పనికట్టుకుని మతవిశ్వాసాలనూ, మూఢనమ్మకాలనూ ప్రోత్సహించడానికి చేస్తున్న ప్రచారంతో బాటు అందరికీ కొన్ని "సహజమైన" సందేహాలు కలుగుతూ ఉంటాయ. అందులో ముఖ్యమైనవి చావును గురించిన అపోహలు. పుట్టేదెప్పుడో ముందే తెలుస్తుంది కాని చావును గురించి ముందుగా తెలియడం అరుదు. అందువల్ల విధిగా వచ్చేదైనప్పటికీ చావు అందరికీ ఒక మిస్టరీగా అనిపించడంలో ఆశ్చర్యం లేదు. దాన్ని గురించి ఎంతో జిజ్ఞాసా, భయాలూ, సందేహాలూ కలుగుతూంటాయ. అందరం ఎప్పుడో ఒకప్పుడు పోవలసిందే అనే ఆలోచన జీవితం, సమాజం పట్ల మన వైఖరిని బలంగా శాసిస్తుందనడంలో సందేహం లేదు. సమాజంలో సమష్టి భావన నానాటికీ తగ్గి, మనిషి ఒంటరిగా పుట్టి, ఒంటరిగానే పోతాడనే "వేదాంత" ధోరణి పెరగడంతో ప్రజల సామాజిక దృక్పథం కొంతవరకూ మార్పుచెంది తీరుతుంది. ఇలాంటి పరిస్థితిలో శాస్త్రవిజ్ఞానపరంగా మనకు ముసలితనం, చావు వగైరాల గురించిన వివరణ ఎటువంటిదో కొంతవరకైనా తెలుసుకోవడం లాభిస్తుంది. మనిషి నరవానరదశ దాటినప్పటినుంచీ ముసలితనం, చావు వగైరాల గురించి అర్థం చేసుకుని ఉండాలి. ఎందుకంటే ప్రకృతిలో చెట్లూ,చేమలూ, క్రిమికీటకాలూ, చిన్నా పెద్దా జంతువులూ

అన్నీ పుట్టి, పెరిగి, ముసలివై చచ్చిపోవడం మనిషి ఎన్నో లక్షల సంవత్సరాలుగా గమనిస్తూనే ఉన్నాడు.

కుక్కలూ, పిల్లుల సగటు ఆయుర్దాయం మనకన్నా తక్కువ. అలాగే ఏనుగు, తాబేలువంటివి మనకన్నా ఎక్కువ కాలం బతకవచ్చు. మరొక విశేషమేమంటే ముసలితనం అన్ని ప్రాణుల్లోనూ ఒకే వేగంతో ముంచుకురాదు. మనిషికి సమాజజీవితం అలవాటయాక జీవితంలోని పరిణామదశలను మరింత విశదంగా పరిశీలించి, అర్థం చేసుకోవడం సాధ్యమైంది. కానీ ఈ అవగాహన శాస్త్రీయమైన పద్ధతిలో కాకుండా పునర్జన్మలు వగైరాల గందరగోళానికిగురి అయంది. బౌద్ధ, జైన మతాలకు ముందు నుంచీ కర్మ పరిపాక ఫలాలని బట్టి ప్రతివారూ మనిషిగానో, మరేదో జంతువుగానో పుట్టి చస్తూ ఉంటారనే సిద్ధాంతం బలపడింది. వీటన్నిటికీ అతీతంగా "జన్మరాహిత్యం" సాధించడమే గొప్ప అని ప్రతిపాదించబడింది. ప్రాణమూ, స్పృహా అన్నీ త్యజించాక గొప్ప అనే భావన ఎలా కలుగుతుందీ ఎవరికీ తెలీదు.
ఆధునిక విజ్ఞానపరిశోధనల్లో జీవకణాల గురించి ఎంతో సమాచారం తెలియవస్తోంది. ఇందులో ఒక్క క్లోనింగ్‌ విషయానికే ఎక్కువ పబ్లిసిటీ లభిస్తున్నా, కేన్సర్‌వంటి రోగాల చికిత్సకై జరుగుతున్న ప్రయోగాల్లో జీవకణాల నిర్మాణ, ప్రక్రియల గురించిన అవగాహన నానాటికీ పెరుగుతోంది. జీవపరిణామం ఎలా మొదలయంది, ప్రాణులలో ఇంత వైవిధ్యం ఎప్పుడు, ఎలా ఏర్పడింది, అవి రకరకాల ఆకారాలలో, అవయవాలతో ఎందుకు, ఎలా రూపొందాయ, వాటికి ముసలితనమూ, చావూ ఎందుకు, ఎలా వస్తాయ ఇలా ఎన్నో విషయాల గురించి పరిశోధనలు జరుగుతున్నాయ. దేవుడున్నాడని వాదించేవారితో లేడని చెప్పడంతో ఊరుకోకుండా జరుగుతున్న సంఘటనల వెనక ఎటువంటి భౌతిక శక్తులు పనిచేస్తాయో హేతువాదులు వివరించగలగాలి. జన్యువులమీద జరిపిన ప్రయోగాల్లో ఇష్టం వచ్చినట్టుగా మార్పులు చేసి మూడు కాళ్ళ కోడిపిల్లలనూ, ఆవులంత పాలివ్వగలిగిన ఎలుకలనూ శాస్త్రవేత్తలు కృత్రిమంగా సృష్టించ గలుగుతున్నారంటే ప్రాణుల ఎదుగుదలను నియంత్రించే ప్రక్రియలను అర్థంచేసుకున్నారని తెలుస్తోంది. పాశ్చాత్యదేశాల్లో పనిచేసే చాలామంది శాస్త్రవేత్తలు దైవసృష్టిని ఏ మాత్రమూ నమ్మనివారే. ఎటొచ్చీ వాళ్లు మన భౌతికవాదుల్లాగా మార్క్సిస్టులై ఉండకపోవచ్చు. మార్క్సిజానికి వ్యతిరేకులైనా కావచ్చు. వారి ప్రయోగాలు మాత్రం హేతువాదానికి బలం చేకూరుస్తాయ. ఆ వివరాలు కొన్నయనా తెలుసుకోవడం భౌతికవాదులకు అవసరం.

మనిషిని ప్రపంచంలో అత్యున్నతజాతికి చెందిన ప్రాణిగా భావిస్తారు. తక్కిన ప్రాణుల్లో కొన్ని "ఉన్నతమైనవీ", కొన్ని తక్కువ జాతివీ అనే భావన ఉంది. నిజానికి ఈ హెచ్చుతగ్గులకు ఆధారాలున్నాయని చెప్పలేము. ఎందుకంటే పోల్చటానికి మన భూగ్రహం మీద తప్ప మరెక్కడా ప్రాణులున్న దాఖలాలే లేవు. పకృతి అంటే భయం ఏర్పడడానికి కారణాల్లో మనిషికి తొలినుంచీ తనకున్న పరిమితులని గురించిన అవగాహన ముఖ్యమైనది. ముందు తన పరిసరాల గురించీ, తరవాత మొత్తం భూమి గురించీ, విజ్ఞానం అభివృద్ధి చెందుతున్న కొద్దీ విశ్వం గురించిన సమాచారం తెలుసుకున్న మానవుడికి విశ్వంలో తన ఉనికిని గురించిన జిజ్ఞాస ఎక్కువ అవుతోంది.